Portret kobiety - Oriany Fallaci,
zaczyna się od jej lotu samolotem, powrotu do rodzinnych stron, do
Florencji, po prawie pięćdziesięciu latach pobytu w USA. Wraca
chora, zanurzona we wspomnieniach – ciągle potarzała, że chce
umrzeć we Florencji, w pokoju z oknem, z którego widać kopułę
Brunelleschiego i dzwonnicę Giotta. Marzyła o bijących
dzwonach podczas jej pożegnania.
29 czerwca 1929 roku nadano jej imię
Oriana. Urodziła się w ubogiej florenckiej rodzinie, która
miłowała literaturę piękną i stąd jej imię. Inspiracją była
Proustowska księżna Guermantes. Przejęła tę fascynację
książkami i od najmłodszych lat, przemawiała do niej zapisana
kartka. W wieku 5 lat postanowiła zostać pisarzem, a nie pisarką
(tylko forma męska była wg niej odpowiednia).
Wychowywana była "twardą ręką".
Szczególnie jej ojciec był dla niej surowy i wymagający. Natomiast
matka obudziła w niej ambicję kobiety odważnej i inteligentnej,
często jej powtarzała: Nie popełniaj moich błędów! Zrób
wszystko, żeby nie stać się niewolnicą męża i dzieci! Ucz się
i idź w świat.
Dzieciństwo Fallaci, to głównie bieda i wybuch II wojny
światowej, która miała największy wpływ na jej życie. Jako
młoda kobieta marzy aby pisać o polityce i to spełnia się parę
lat później. Najpierw musi zapłacić "frycowe" w świecie
dziennikarstwa i zanim przeprowadzi wywiady z możnymi tego świata,
to swój warsztat będzie szkolić przeprowadzając wywiady z
gwiazdami Hollywood`u.
Dziennikarstwu zawdzięczam wszystko. Byłam ubogą dziewczyną –
dzięki dziennikarstwu nie stałam się ubogą kobietą. Byłam
ciekawa świata, chciałam podróżować – dziennikarstwo mi to
umożliwiło. Wychowałam się w społeczeństwie, w którym kobiety
odgrywały drugoplanową rolę i były źle traktowane - jako
dziennikarka mogłam żyć jak mężczyzna.
Przez
wiele lat była korespondentem wojennym na wielu frontach: od
Wietnamu po Bliski Wschód. Obserwowała codzienność wojny z
aparatem fotograficznym uwieszonym u szyi.
Doświadczenia wojenne miały ogromne oddziaływanie na charakter i
życie osobiste Fallaci, które nie było łatwe. Próba samobójcza,
niespełnione miłości oraz dwie utracone ciąże sprawiły, że
charakter miała niełatwy. Z natury była romantyczna i
żywiołowa, miała duży temperament. Cynizm wynikał z jej
cierpienia. Samotność była jej pancerzem przed ludźmi. Zawieść
można było ją tylko raz – nigdy nie przebaczała. Zmiłości do
mężczyzny potrafiła zrobić bardzo wiele, a nawet za dużo. Kiedy
kocham, staję się łagodna jak jagniątko. Nie można żyć bez
miłości. Próbowałam, ale bez powodzenia.
Po przeczytaniu tej biografii dowiemy się, że Fallaci, to
silna osobowość, która wierzyła w sprawiedliwość społeczną, a
nade wszystko ceniła wolność. Brzydziła się dyktatury, czy to
prawicowej, czy lewicowej, także władzy kościelnej, obojętnie z
jakiej religii pochodzącej.
Zmarła nocą z 14 na 15 września 2006 roku. Gdy wynoszono jej
ciało, biły dzwony katedry.
Wyd. Sonia Draga, 2014
P.S.
Nie jestem obiektywna jeżeli chodzi o postać Oriany Fallaci (jestem zwolenniczką jej poglądów na świat i politykę) ale polecam książki autorstwa samej Fallaci:
Wywiad z historią, List do nienarodzonego dziecka, Inszallach, Penelopa na wojnie, Wściekłość i duma, Siła rozumu, Wywiad z sobą samą . Apokalipsa, Kapelusz cały w czereśniach.
Wyd. Sonia Draga, 2014
P.S.
Nie jestem obiektywna jeżeli chodzi o postać Oriany Fallaci (jestem zwolenniczką jej poglądów na świat i politykę) ale polecam książki autorstwa samej Fallaci:
Wywiad z historią, List do nienarodzonego dziecka, Inszallach, Penelopa na wojnie, Wściekłość i duma, Siła rozumu, Wywiad z sobą samą . Apokalipsa, Kapelusz cały w czereśniach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz